Από τις εκδόσεις Παπαζήση κυκλοφόρησε το βιβλίο των Μαρίας Γκασούκα και Ξανθίππης Φουλίδη Όψεις Εθνογραφικής Έρευνας στις Λαογραφικές Σπουδές, το οποίο πραγματεύεται την Εθνογραφία ως ερευνητική μέθοδο, και μάλιστα σε δύο από τις πλέον σύγχρονες μορφές της: τη φεμινιστική Εθνογραφία και τη διαδικτυακή Εθνογραφία.
Η φεμινιστική Εθνογραφία αποκαλύπτει και αναδεικνύει τις ζωές των γυναικών, τις καθιστά ορατές τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής, επιτρέπει να ακουστούν οι πολλαπλές φωνές τους, να εντοπιστεί το πλήθος των διαφορών τους, να αποτιμηθεί στο σύνολό της η κοινωνική τους προσφορά, ενώ αντικρούει αναχρονιστικές αντιλήψεις που διατυπώθηκαν στο παρελθόν και αφορούσαν έμφυλες πολιτιστικές ιεραρχίες και αξιολογήσεις.
Η διαδικτυακή Εθνογραφία από την άλλη διερευνά τους ψηφιακούς πολιτισμούς, τους πολιτισμούς του μόντεμ, άρα και τον λαϊκό πολιτισμό του Διαδικτύου. Προσεγγίζει δε στο πλαίσιό του τις ψηφιακές κοινότητες ως λαϊκές ομάδες, έτσι όπως ακριβώς τις εννοεί ο Dundes.
Το βιβλίο βασίζεται στην πεποίθηση των συγγραφέων πως στην εποχή της μεταμοντερνικότητας, που είναι αδιανόητη χωρίς την τεχνολογία και την πληροφορική, και η επιστήμη της Λαογραφίας επιβάλλεται να επαναπροσδιορίζει όρους και έννοιες που συνδέονται με τον πολιτισμό, την ομάδα, την κοινότητα στη σύγχρονη διάστασή τους, που είναι άμεσα συνυφασμένη με την πληροφορική και το διαδίκτυο.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στη φεμινιστική Εθνογραφία, ως προϊόντος της φεμινιστικής σκέψης και επιστήμης και, κατά συνέπεια, στους δεσμούς της με τα μαχητικά φεμινιστικά κινήματα των δεκαετιών του 1970 και 1980, στη σχέση της με τις φεμινιστικές θεωρίες και την αυτοδέσμευσή της στην υπόθεση της υπέρβασης των κοινωνικών διακρίσεων που συνδέονται με τα φύλα.
Εστιάζει στο γεγονός πως για τις φεμινίστριες αποτελεί την ενδεδειγμένη μέθοδο μελέτης και ανάδειξης της ζωής των γυναικών, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα της ζωής, στις αρχικές αμφιβολίες και τους προβληματισμούς για την αναγκαιότητά της, που ευτυχώς δεν επαληθεύθηκαν στα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά και στην κριτική που ασκείται στο εσωτερικό της ομάδας των φεμινιστριών εθνογράφων για υιοθέτηση από ορισμένες ερευνήτριες δυτικής αλαζονείας στις επαφές τους με γυναίκες του αναπτυσσόμενου κόσμου που μελετούσαν, ακόμα και για χρήση αποικιοκρατικών αναπαραστατικών μεθόδων εκ μέρους τους.
Καταλήγει τέλος στη διαπίστωση πως η φεμινιστική Εθνογραφία συνεισφέρει στους νέους προσανατολισμούς των Λαογραφικών Σπουδών, στη διεύρυνση και τον εκδημοκρατισμό τους, μας επιτρέπει να επαναπροσδιορίσουμε και να κατανοήσουμε τους κόσμους και τις ζωές των γυναικών (όπως και των ανδρών άλλωστε) των παραδοσιακών κοινοτήτων και των λαϊκών ομάδων (folk groups) της πόλης που προσπέρασε σε ένα βαθμό η λαογραφική έρευνα έως πρόσφατα.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στη διαδικτυακή Εθνογραφία και έρχεται να εμπλουτίσει την εξαιρετικά περιορισμένη σχετική ελληνική βιβλιογραφία. Έτσι, στο πλαίσιό του, αφού οριστεί το περιεχόμενο της Κυβερνοκουλτούρας (cyberculture), προσεγγίζονται τα χαρακτηριστικά της διαδικτυακής Εθνογραφίας , ορίζεται το πεδίο έρευνας της, αξιολογούνται οι μεθόδοι συλλογής και επεξεργασίας των δεδομένων παρουσιάζεται ο προβληματισμός για τα στοιχεία που εξελίσσουν, ανανεώνουν και εμπλουτίζουν την παραδοσιακή Εθνογραφία.
Ακολούθως γίνεται αναφορά στην έννοια και το περιεχόμενο της Λαογραφίας του διαδικτύου, της Ψηφιακής Λαογραφίας (digital ή e-folklore ή Cyberfolklore) και της σημασίας που συνεπάγεται για τις σύγχρονες Λαογραφικές Σπουδές, αλλά και τους προβληματισμούς που εγείρει η αξιοποίηση εκ μέρους τους της διαδικτυακής Εθνογραφίας.
Ταυτόχρονα, λόγω της καινοτομίας που εμφανίζει η Ψηφιακή Λαογραφία και του σημαντικού σχετικού βιβλιογραφικού ελλείμματος που υπάρχει στη χώρα μας, κρίθηκε σκόπιμη η σύντομη παρουσίαση μιας μελέτης περίπτωσης. Πρόκειται για την εθνογραφική έρευνα ελληνίδας λαογράφου στον εικονικό κόσμο της Second Life, η οποία μελέτη περίπτωσης ευελπιστεί μεταξύ των άλλων να βοηθήσει τις/τους νέες/ους λαογράφους να εφαρμόσουν επιτυχώς τις εθνογραφικές στρατηγικές στο διαδίκτυο προσεγγίζοντας το ως χώρο πολιτισμού.