ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Μ. ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ, Το έθιμο των “EΦΤΑ” στην Κάρπαθο: Ιστορικές και συγκριτικές προσεγγίσεις στον χώρο της Δωδεκανήσου, Ινστιτούτο Λαϊκού Πολιτισμού Καρπάθου Τμήματος Φιλολογίας ΕΚΠΑ - Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2021, σσ. 220, ΙSBN: 978-960-612-264-1Κυκλοφορήθηκε πρόσφατα ένα πολύ σημαντικό βιβλίο στον τομέα της Εθιμικής Λαογραφίας, με τίτλο Το έθιμο των “EΦΤΑ” στην Κάρπαθο: Ιστορικές και συγκριτικές προσεγγίσεις στον χώρο της Δωδεκανήσου. Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Παναγιώτης Αλεξιάδης, γιος του Ομότιμου Καθηγητή της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μηνά Αλ. Αλεξιάδη και της εκπαιδευτικού-ποιήτριας Εύης Μελά-Αλεξιάδη.
Το πρώτο αυτό βιβλίο του Παναγιώτη Αλεξιάδη ερευνά ένα πολύ ενδιαφέρον έθιμο στην Κάρπαθο και στα Δωδεκάνησα αλλά και στη Διασπορά, σύμφωνα με το οποίο στις επτά ημέρες από τη γέννηση του παιδιού γίνονταν συγκεκριμένες εορταστικές εκδηλώσεις και τελετουργίες στο σπίτι του νεογέννητου, προκειμένου να ενσωματωθεί στην κοινωνία και να περάσει από την «κοινωνική ανυπαρξία» στην «κοινωνική ύπαρξη» και αναγνώριση.
Το βιβλίο αρχίζει με Προλεγόμενα από την Επ. Καθηγήτρια Βασιλική Χρυσανθοπούλου, που είχε την εποπτεία της μεταπτυχιακής εργασίας του Παναγιώτη, η οποία και επισημαίνει, μεταξύ άλλων : «Ο συγγραφέας τεκμηριώνει και σχολιάζει προσεκτικά τη δυναμικότητα του εθίμου, τη συνέχεια αλλά και τους σχηματισμούς του στον χώρο και στον χρόνο»(...).
Ακολουθεί ο Πρόλογος του συγγραφέα, όπου εξηγεί τα σχετικά με την επιλογή του συγκεκριμένου θέματος και εκφράζει τις θερμές του ευχαριστίες στην Καθηγήτριά του Βασιλική Χρυσανθοπούλου, που επόπτευσε την όλη εργασία του, και στα άλλα δύο μέλη της τριμελούς Συμβουλευτικής Επιτροπής, την Αν. καθηγήτρια κ. Μαριάνθη Καπλάνογλου και τον κ. Γιώργο Βοζίκα, Ερευνητή Β΄ Βαθμίδας του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς και σε πολλούς άλλους που τον βοήθησαν στην όλη προσπάθειά του, μεταξύ των οποίων βέβαια τη μητέρα του Εύη και τον πατέρα του Μηνά Αλεξιάδη.
Στη συνέχεια, υπάρχουν πέντε Κεφάλαια: Στο Πρώτο γίνεται λόγος για την «Ιστορική προσέγγιση του εθίμου», στο Δεύτερο για το «Το έθιμο των «Εφτά» στην Κάρπαθο», στο Τρίτο για το «Το έθιμο στην Καρπαθιακή Διασπορά», στο Τέταρτο για το «Το έθιμο στον Δωδεκανησιακό χώρο» και στο Πέμπτο παρουσιάζονται « Ερμηνευτικές προσεγγίσεις του εθίμου στη συγχρονία και τη διαχρονία».
Ακολουθούν τα Συμπεράσματα, που αναφέρονται στη λειτουργικότητα των «Εφτά» στην Κάρπαθο, στις ομοιότητές του με αντίστοιχες τελετουργίες της Ελληνικής αρχαιότητας, αλλά και στην ικανοποίηση πανανθρώπινων και αναλλοίωτων στο πέρασμα του χρόνου αναζητήσεων και προσδοκιών.
Το βιβλίο κλείνει με παράθεση της Βιβλιογραφίας και με Παράρτημα, στο οποίο υπάρχει πολύ ενδιαφέρον φωτογραφικό και κειμενικό υλικό.